Εμφύλιος

Το μεγάλο θέμα για τον πάσα αγωνιστή που θέλει να μιλήσει γραφτώς για τον Εμφύλιο, είναι να πει ποια ήταν η δική του γνώμη, η δική του η στάση: Ήτανε υπέρ ή κατά του Εμφύλιου; Ήτανε λάθος ή δεν ήτανε λάθος ο Εμφύλιος κι αν μπορούσε να μη γινόταν καθόλου Εμφύλιος. Γιατί βέβαια υπάρχει και κείνη η "απόφαση" της έχτης ολομέλειας που τόνε φέρνει σαν λάθος, και τούτο το γεγονός στέκεται ένα φοβερό ταμπού για τον όποιο αγωνιστή θελήσει να μιλήσει. Μια απόφαση όμως που βγάζει λάθος (έτσι εύκολα) ένα τέτοιο σύμβαμα κοινωνικό μπορεί να είναι η ίδια χίλιες φορές λαθεμένη...

Εκείνη την εποχή δυο ως τρεις εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές της κατοχικής αντίστασης νογούσανε πιο πολύ με την ψυχή και το συναίστημα παρά με το λογικό. Ύστερα στην ψυχή του κάθε αγωνιστή έτρεχαν οι ανοιχτές πληγές από τις διπλές προδοσίες που βάραιναν τη ζωή του: Μας πρόδωσε ένα μέρος της αστικής τάξης με το βασιλιά κεφαλή καταργώντας το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας κι επιβάλλοντας τη φασιστική διχτατορία. Και πάλι μια μερίδα της ίδιας -της άρχουσας- τάξης συνεργάστηκε με τους καταχτητές ενάντια στην πατρίδα και τον αγωνιζόμενο λαό.